De Olympische spelen

by

Ik vind de Olympische Spelen geweldig. 3 weken lang vanaf de bank naar sportende mensen kijken. Vooral de emotie van de sporters als ze gewonnen hebben of met een 100ste seconde teveel, tweede zijn geworden. Waar ik vooral van geniet is de wilde variëteit van sporten die op de tv voorbij schiet. Sporten waarvan ik niet eens wist dat het een Olympische Sport is. Ook leuk de beelden van sporters die eigenlijk nog minder goed kunnen sporten dan ik. Zo zijn er elke keer weer bij het Olympische zwemmer een aantal Afrikaanse sporters die voor het eerst in een 50 meter bad zwemmen en maar net hun hoofd boven water kunnen houden. Meedoen is belangrijker dan winnen.

Tegenwoordig schrijven oud-sporters vaak op hoe ze hun sportende leven beleefd hebben. Wat ze allemaal gedaan en gelaten hebben om op het hoogste podium te komen. Bijvoorbeeld tennisser André Agassi die vertelt dat hij tennissen echt verschrikkelijk vond. Of zwemmer Michael Phelps die zichzelf als doel stelde om 8 gouden medailles te halen tijdens de Olympische Spelen van Beijing.

Sommige mensen hebben niet alleen een sport verhaal, maar zijn ook nog ernstig ziek geweest. Bijvoorbeeld wielrenner Lance Amstrong of zwemmer Maarten van der Weijden.

Ik vind het bijzonder om te lezen wat die mensen er voor over hebben om topsport te doen. Om 1 keer als nummer 1 op het podium van de Olympische Spelen te staan. Wat lijkt het me leuk om eens live de sfeer te proeven bij de Olympische Spelen. In het Olympische Station bij de openingsceremonie ofzo. Maar ook dit jaar gaat dat niet lukken. Ik heb mijn hoop gezet op de Olympische Spelen in Nederland in 2028.