Daar stond ik dan: voor de Baggersee (bij Ingolstadt – Duitsland). Die 750 meter zwemmen leken ineens wel heel veel. Het was grijs, het water klotste aan alle kanten. Dit was toch wel weer wat anders dan het zwembad, openluchtbad of Wythemerplas. Met de laatste groep 1/8 triatleten ging ik het water in. Mijn zusje Irene was een kwartier eerder gestart en al bijna uit het water.
Zwemmen En dan gaan ze aftellen en lopen we vanaf de kant het water in, een plekje zoeken/veroveren. Gelukkig is de startlijn heel breed en heeft iedereen ruim de plek om te zwemmen. De eerste meters doe ik mijn hoofd niet onder water. Ik kijk wel uit. Er staat behoorlijk wat goflslag. Maar dan gaat de knop om. Hiervoor heb ik getraind. Ik kan dit. Hoofd naar beneden en zwemmen. Dan zit al snel de slag erin die ik tijdens de trainingen hebt ontwikkeld. Als ik ademhaal het oog op de boei: lig ik nog in de meest effectieve lijn richting het keerpunt? Halverwege de heenweg ook nog even om mij heen kijken: ik zie wie er voor mij liggen, maar liggen er ook nog mensen achter mij? Ja! Gelukkig, ik lig middenin het veld. Om de boei heen en dan mogen we al weer terug naar de kant. Na 20 minuten loop ik uit het water. Op naar de fiets.
Fietsen Inmiddels is het gaan regenen. Dat ik de handdoek bij de fiets ben vergeten maakt dus niet uit. Een snelle blik over alle fietsen leert dat er nog best wat mensen op de fiets moeten stappen. Wetsuit uit, fietsschoenen aan, dextro’s eten en, oh ja, een beetje opschieten, het is wel een wedstrijd he? Dan naar het parcours lopen met de fiets aan de hand.En op de fiets springen. Het regent. Miezert, grotere druppen. Nou ja, ik kwam toch nat uit het water. Gewoon gaan.
We hebben de hele weg voor onszelf. Heerlijk! Wat een ruimte. Langs de kant van de weg staan verdwaalde groepjes toeschouwers. Iemand riep ooit eens dat je vooral moest genieten tijdens het sporten. Ik vind het geweldig. De toeschouwers die de regen trotseren en aanmoedigen zwaai ik allemaal vriendelijk toe, en ik doe net alsof ze speciaal voor mij zijn gekomen.
Met broer Daan reden we gisteren in de auto even het fietsparcours. Daar leek toen geen eind aan te komen. Draaien we bij dit dorp? Het volgende dorp? Nee nog een eindje verderop. Op de heenweg zie ik Irene terug fietsen. We zwaaien vrolijk naar elkaar. Ik fiets heerlijk en ben voor mijn gevoel in no-time bij het keerpunt. Het allerleukste is om andere triathleten in te halen. Vooral mannen :-).
Terug gaat ook hard. Is het iets meer bergaf? Ineens is daar Ingolstadt weer en kan ik afslaan naar de fietsenparkeerplaats. Fietsschoenen uit , hardloopschoenen aan, dextro’s en gaan. Van fietsen naar lopen is een rare beweging. Je benen voelen loodzwaar aan. Maar we zijn in een wedstrijd, dus in een drafje loop ik weg. Aangemoedigd door Daan en Astrid: Daan die al klaar is met zijn rondje (Olympische afstand).
Lopen Het lopen is zwaar. Heel zwaar. Ik kan nog geen 5 minuten lopen of ik ben al buiten adem. We lopen rond het meer. Hoe groot is dat meer eigenlijk? Mag ik al bijna de bocht om richting de overkant? Het regent niet alleen, in de verte gaat het ook nog onweren… Omdat wij de allerlaatste groep van onze serie zijn en we allemaal maar 1 rondje rond het meer hoeven te rennen, is het erg rustig. De enig mensen die lopen, zijn de 1/8e triatlonlopers. Mijn hardlooprondje is.. Nou, zeg maar de eerst les van Evy is er niets bij. Ik heb het idee dat ik meer wandel dan hardloop. Maar ik kan mezelf er niet toe zetten om sneller te lopen. Is er iemand in de buurt waar ik me aan kan optrekken? Helaas niet. Of ze lopen veel sneller. Of ik haal ze in.
Gelukkig staat er nog een verzorgingspost. Cola? Geen cola. Dan maar een energiegelletje en een bekertje water. En weer verder. Hardlopen, wandelen. Inmiddels aan de overkant van het meer. Nog even weer oversteken in het hoekje en dan is het nog maar een kippeneindje naar de finish. 50 meter voor de finish loop ik achter 2 mannen. Die besluiten bij de laatste verzorgingspost nog even te stoppen. Ha die kan ik nog inhalen! Maar toch ongeveer gezamenlijk hollen we de heuvel op en dalen af naar de finishlijn.
Ik heb het gehaald! I’m a Trigirl!
En dan de beloning: medaille en kaiserschmarrn.
En mijn tijd? 1.43.10 voor de sprintdistanz : 0,78km | 20km | 4,6km
‘A small step for Mankind, a giant step for me’. Zo voelt het een beetje. Een ‘small step’ omdat ik voorlopig 1 dag in de week voor mijn zzp werk ga vrijmaken. Een ‘giant step’ omdat dit echt wel de nodige verandering met zich meebrengt. En dat zo vlak voor de vakantie. Ik kan niet wachten om na de vakantie te beginnen!
Ik vind het zo leuk om nu eindelijk tijd te hebben voor de dingen die ik eigenlijk al die tijd al deed, maar dan in de avonduren. En dat nekt toch wel. Zeker met een gezin met 3 kids, een echtgenoot en ultrasportieve triathlon ambities. Tijd om het roer een beetje om te gooien. 1 dag in de week neem in ouderschapsverlof en die dag kan ik nu 8 hele uren besteden aan mijn zzp-werk. En aan een boek schrijven en adminstratie en… Plannen genoeg!
Met dank aan alle mensen die geholpen hebben om het kwartje langzaam te laten vallen bij mij!
Deze week vroegen we op facebook hoeveel boeken je meeneemt op vakantie. Een persoon reageerde: o, ik haat lezen. Maar de kans is groot dat ook zij een boek meeneemt op vakantie. Al was het maar een reisgids of een woordenboek of taalgids.
Bij ons thuis is de grote inpak begonnen. Overal liggen stapeltjes. En ook een boekenstapeltje. De spullen gaat uiteindelijk in kratjes – lekker gestructureerd – en er is 1 boekenkratje. Die moeten we met 2 volwassenen en 2 kinderen delen. Dat is toch elk jaar weer een hele puzzel.
Wat zijn de beste boeken voor op vakantie?
Voor mij is het beste leesvoer een boek waar ik een paar avonden over doe, en die echtgenoot ook nog leuk vindt om te lezen. Een goed voorbeeld is: de 100 jarige die uit het raam klom en verdween maar bijvoorbeeld ook de boeken van John Grisham zijn uitermate geschikt voor iedereen.
Op veel plekken is het al gebruikelijk om boeken te ruilen: In veel hotels, jeugdherbergen en zelfs op campings vind je tegenwoordig een boekenkast. Zoek een leuk boek uit, en lever een van je eigen boeken in. Of je laat aan het einde van je vakantie al je gelezen boeken daar achter; scheelt weer wat ruimte op de terugweg. Dat doe je natuurlijk niet met heel leuke en nieuwe boeken. Vandaar dat het ook best loont om voor de vakantie nog eens op zoek te gaan naar tweedehands boeken.
Het was helaas van korte duur, dat lenteweer. Maar ik heb er wel optimaal van kunnen genieten. Jij ook? Met 16 graden in de achtertuin was het best uit te houden. Met een boek in de achtertuin. En het journaal berichtte dat de terrassen ook lekker vol zaten. Zoals Martin Bril het al beschreef: het waren de eerste rokjesdagen.
Tuinieren
Maar ja, dan zit ik in de achtertuin tegen de grijze tegels en bruine schutting aan te kijken en vraag me af wanneer de bloemen weer gaan bloeien. En aangezien ik in oktober er nooit aan denk om de bloembollen – die klaarliggen in de schuur- in de grond te stoppen zal ook dit jaar de tuin saai blijven. Totdat we naar het tuincentrum gaan en bloeiende plantjes kopen. Een bloeikalender zou wel wat voor mij kunnen zijn. Moet ik er nog wel op kijken…
Moestuin
Met de moestuin gaat het wel goed. Nu is dat ook vrij makkelijk, want mijn moestuin bestaat uit 1 grote bak met kersentomaatjes. En dat heeft niet zon lange planning nodig: ergens in maart of april zaadjes in een bakje in de vensterbank, resultaat binnen een week als de eerste groene blaadjes boven komen en dan nog een keer naar buiten als het mooi weer is. Oogsten gaat vanzelf, want de tomaten staan op kinderhandjeshoogte.
Jij en je tuin
Omdat het mooie weer voorlopig verdwenen is, hebben we nog tijd om uit te zoeken wat we gaan doen in de tuin.Ik heb op Bookmatch nog een paar leuke boeken voor je opgezocht, voor als je actief aan de slag wilt in je tuin of juist lekker wilt luieren met een goed leesboek.
Van het vlakke Nederland naar 3 km hoogte in de Rocky Mountains. Daar had mijn lichaam het wel even moeilijk mee. Niets acclimatiseren. Wist ik veel. Ik was net student af, had mijn scriptie de dag van te voren ingeleverd, was op het vliegtuig gestapt en zou de zomer gaan werken in Amerika. Ik had het nog opgezocht op de kaart, en de plek waar ik zou gaan werken, gevonden in een Lonely Planet boek. Bergen? Ja leuk.
Op mijn eerste dag, 1 juni, sneeuwde het. Stond ik daar in mijn zomerjas… Ik besloot de omgeving te gaan verkennen. Er lag een meer vlakbij. Een rondje rond het meer moet toch te doen zijn. Na 100 meter liep ik al te hijgen als een oud paard. Dat doet hoogte met je. En daar kwam ik toen achter.
Na 3 maanden in de bergen doorgebracht te hebben was ik verkocht. Man, wat is dat mooi. Al die hoge toppen om je heen, sneeuw en de uitdaging om overal heen te lopen. En kocht ik mijn eerste boek over de Mount Everest. Want als dit al mooi is, hoe mooi is dan de hoogste berg op aarde?
De Mount Everest heb ik niet beklommen. We liep ik in Nepal rond de Manaslu en kwam op 5,1 km hoogte. En lees ik nog steeds boeken over de bergen.
Annelie kreeg deze week haar eigen vakje in de boekenkast. Een vakje met boeken die ze wél uit de kast mag trekken en in mag bladeren. Of mee rond gooien. Ze heeft ook een speciaal eet boekje. Eentje waar ze in kan lezen tijdens het eten. Met haar kleffe handjes. Zo’n eetboekje leeft een maand en gaat dan de prullenbak in. De rest van de boeken houdt het (dankzij de dikke kaft) gelukkig toch wat langer vol.
De andere twee hebben op hun kamer inmiddels een flinke boekenkast vol. Met voorleesboeken. Gouwe ouwe, zoals Jip en Janneke: geweldige verhaaltjes, af en toe lekker ouderwets. Maar ook veel prentenboeken en van de buurvrouw kregen we een hele serie Disneyclub boeken: sprookjes en verhalen van Donald, Goofy etc. En sinds kort lezen we ook hele dikke boeken, zoals Pluk van de Petteflat. Elke avond een hoofdstuk. Best spannend, hoe loopt het af?
Het mooie is dat Tim sinds de zomervakantie leert lezen. Wat gaat dat snel! Inmiddels leest ie al hele boeken. Nog steeds met een-lettergreep woorden, maar wel hele verhalen. Zo leuk om mee te zien hoe goed dat gaat en welke wereld er voor ze open gaat als ze beseffen dat ze alles kunnen lezen.
Ik hou van lezen en breng dat graag over op mijn kinderen. Gelukkig slaat het aan. En het is dan ook een van mijn favoriete momenten: met de kindjes op schoot voorlezen, op het grote bed van papa en mama. En daarna? Lekker slapen in het grote bed. Met minstens 1 boek onder je kussen. Want anders kan je toch niet slapen?!
Ik las vroeger altijd in bed. Onder de dekens, zolang het nog een beetje licht was. Of al donker. De waarschuwing ‘daar krijg je slechte ogen van’ lapte ik aan mijn laars. Ik wilde graag lezen.
Sinds afgelopen jaar kan zoonlief lezen. En ik zie hetzelfde gebeuren; hij leest in bed, onder de dekens. (Wel met een lamp aan, want hij slaapt op zolder en dat zien we toch niet.) Hij leest vooral om nog niet te hoeven slapen. Maakt mij niet uit, zolang ie maar leest.
Gaan we naar de bibliotheek dan zoekt hij nog wel de boeken uit met grote letters, plaatjes en weinig tekst op een pagina. Maar hij leest. En hij is trots als ie weer een boek uit heeft.
Dat kan ik mij ook nog goed herinneren. Met kerst in groep 3 kregen we ons eerste echte boek van school. Ik weet niet meer waar het boek over ging, maar ik kan me nog wel de triomf herinneren toen ik het boek uit had. Zelf gelezen! Voor het eerst.
Het is maar goed dat de olympische winterspelen slechts 2 weken duren. Ik zit aan de tv geplakt. Voor het schaatsen natuurlijk. Maar ook voor snowboarden, kunstrijden, afdalingen, bobben, langlaufenen curling. De tv staat de hele dag aan, en zelfs mijn kinderen zeggen: ‘mam, dat is toch slecht voor je ogen?’
Ik geniet ervan. Mijn nagels moesten het onderspit delven bij de 3 km voor vrouwen en de 500 meter voor heren. Ik leef intens mee met de zilveren medailles van Sven en Koen die als laatste plaats voelen. En met de bronzen medailles van Carien en Margot die als goud voelen.
Wat ben ik trots op mijn land als er weer alleen Nederlanders op het podium staan. Ik kan er geen genoeg van krijgen. Daarom is het maar goed dat er boeken zijn. Boeken van Sven en Mark en Nicolien. Van eerdere kanjers als Marianne, Yvonne, Hein, en Bart.Boeken met de prestaties van de schaatsers op de spelen, maar ook van andere sporters op de spelen.
Dat wordt nog lang nagenieten van deze fantastische olympische helden!
Het blijft een van mijn favoriete momenten op de dag: de kindjes in hun pyjama en ik mag ze een verhaaltje voorlezen. Mijn kleine meisje van 3 is fan van Cars, jawel. En het boek Cars wil ze dan ook graag voorgelezen hebben. Toevallig is dat een boek met heeeel veel tekst. Als ik dat allemaal moet voorlezen, kost het een half uur. Gelukkig is ze nu nog tevreden met de samenvatting en de plaatjes. En dan nog een ander boekje. Want de standaard is 2 boekjes per avond. We zijn dus als snel een kwartier aan het voorlezen. En de kids vinden het geweldig.
Hallo Wereld
Deze week is het kinderboekenweek. Het thema ‘Hallo Wereld’. En dat kan je op verschillende manieren kan uitleggen. Lezen verandert namelijk de leefwereld van de kids. Ze leren een klein beetje dat er ook andere culturen zijn en dat het in andere delen van de wereld anders werkt dan bij hun thuis. Maar het opent ook gewoon hun ogen voor de wereld om hun heen. Dochterlief van 3 wordt helemaal enthousiast al ze een vuurtoren ziet. Die heeft ze namelijk in de vakantie ook gezien en dat heeft blijkbaar nogal indruk gemaakt. Ze gaan dingen herkennen en leren zo hoe alledaagse dingen werken en hoe mensen op elkaar reageren.
Boeken voor baby’s
Met voorlezen kan je niet vroeg genoeg beginnen. Zelfs baby’s vinden het leuk om voorgelezen te worden. Boekjes die voor de allerkleinsten geschikt zijn, zijn bijvoorbeeld van Bobbi of van Nijntje. Het voorlezen is makkelijk omdat de boekjes op rijm zijn. En na verloop van tijd merk je dat de kids de rijmwoordjes gaan herkennen en als ze ouder zijn de zinnen zelf aan gaan vullen. Is heel goed voor hun woordenschat. Net als woordenboekjes voor kids of prentenboeken waar weinig tekst bij staat, en waar de kids zelf het verhaal in kunnen vullen.
Boeken voor kleuters
Als ze wat groter zijn en naar school gaan, is het goed om aan te sluiten op de belevingswereld en de interesse van het kind. Zoonlief van 5 is helemaal gek van dieren. Die doen we dus ontzettend plezier met een dierenencyclopedie. Maar bijvoorbeeld ook met een boek over zwemles.
Inmiddels zijn we ook zover dat we niet meer een boekje in een avond uit hoeven te hebben, maar ook langere verhalen kunnen voorlezen. Zoals Pluk van de Petteflet. En zelf ben ik dan ook wel weer heel benieuwd hoe het verhaal afloopt.
Ik weet niet hoelang we nog blijven voorlezen. Zoonlief leert zo meteen natuurlijk zelf lezen. Maar ik
hoop dat ie af en toe nog op schoot kruipt om gezellig voorgelezen te worden.
Ken je het Koningslied al uit je hoofd? Bij mij blijft eigenlijk alleen die foute zin hangen; de dag die je wist dat zou komen. Morgen dus. Voorlopig de laatste Koninginnedag. Wat zijn jouw plannen voor morgen?
Ik zal morgen een deel van de tijd voor de TV hangen. Beatrix die afscheid neemt, en Willem Alexander en Maxima die op de troon gaan zitten. En dat terwijl ik geniet van oranje tompoucen. Hoort er een beetje bij.
Vrijmarkten
En dan ’s middags lekker naar buiten en een vrijmarkt bezoeken. Zo’n vrijmarkt op zich is al leuk, maar het wordt nog veel leuker als je een doel hebt. Zo ging ik in het verleden regelmatig met een groepje vrienden op pad, waarbij er altijd wel 1 was die iets specifieks wilde hebben. Een telefoon bijvoorbeeld, of het ontbrekende deel uit een serie boeken. Zo zijn we op zoek geweest naar de boeken van het kleine huis op de prairie, ontbrekende delen van Suske en Wiske en de boeken van Alexander McCall Smith.
Zelf vind ik het leuk om tussen de hele oude boeken te kijken. Van die verrookte exemplaren die bijna uit elkaar vallen. De boeken van Cissy van Marxveldt bijvoorbeeld. Mijn collectie is inmiddels behoorlijk compleet, maar het is altijd leuk om een nog ouder exemplaar te vinden dan die ik al in de kast heb staan.
En jij? Is Koninginnedag de ultieme gelegenheid om je boeken te verkopen, of juist om je boekenkast te vullen ? Veel plezier in ieder geval!
Heb je al op de schaatsen gestaan? Vandaag en morgen kan het nog! En dan ligt er ook nog een laagje sneeuw, met kans op nog een vers laagje, dus ook voor de slee-ers onder ons is er voldoende winterpret! En leuk vorige week de media hype over de Elfstedentocht. Omdat het in Friesland heel lang duurde voordat er sneeuw lag, was er toch een klein kansje op een Elfstedentocht.Maar helaas. Ik had het wel leuk gevonden.
De hel van 1963
Toevallig is dit jaar precies 50 jaar geleden dat De Elfstedentocht van 63 werd gereden. Dat was zon barre tocht, dat daar verschillende boeken over zijn geschreven en een van die boeken is vorig jaar verfilmd: De hel van 63. En zo kan je toch een beetje van de Elfstedentocht genieten.
Winterse boeken
En wat doe jij? Hou je van de winter? Lekker buiten op het ijs of in de sneeuw? Of blijf je liever thuis op de bank, bij de kachel, met een goed boek onder handbereik? Dan heb ik nog een paar winterse boeken voor je:
Amerika stond de afgelopen weken in het teken van de presidentsverkiezingen. Vanochtend was eindelijk het verlossende woord: Obama is nog 4 jaar President. Hoera!
En als je dan eenmaal President van de Verenigde Staten van Amerika bent, dan is er altijd wel iemand die een boek over je schrijft. Of je schrijft er zelf 1 als je President – af bent. Het rijtje van de afgelopen presidenten:
En natuurlijk kan de First Lady ook niet achterblijven: zo schreef Hillary Clinton verschillende boeken over haar eigen politieke carriere, maar ook over haar tijd als First lady.
All the Presidents Men
Een van de bekendste boeken over het presidentschap is waarschijnlijk All the Presidents Men.
Het verhaal van 2 journalisten die samenzweringen op het hoogste politieke niveau ontdekten en onthulden in de krant in 1972. Uiteindelijk moest Nixon zijn presidentschap opzeggen. Heb je de film van dit boek ook gezien? Met Robert Redford en Dustin Hoffman als journalisten. Sindsdien droomt volgens mij elke journalist van zo’n primeur.
Het Witte Huis
Het leven in het Witte Huis spreekt bij veel mensen tot de verbeelding. De makers van de tv serie The West Wing hebben het erg leuk gedaan.
En met Barack Obama hadden we de eerst afro-amerikaanse president. Maar hoe zou het zijn als er ooit een vrouwelijke president zou komen?
Ik vind de Olympische Spelen geweldig. 3 weken lang vanaf de bank naar sportende mensen kijken. Vooral de emotie van de sporters als ze gewonnen hebben of met een 100ste seconde teveel, tweede zijn geworden. Waar ik vooral van geniet is de wilde variëteit van sporten die op de tv voorbij schiet. Sporten waarvan ik niet eens wist dat het een Olympische Sport is. Ook leuk de beelden van sporters die eigenlijk nog minder goed kunnen sporten dan ik. Zo zijn er elke keer weer bij het Olympische zwemmer een aantal Afrikaanse sporters die voor het eerst in een 50 meter bad zwemmen en maar net hun hoofd boven water kunnen houden. Meedoen is belangrijker dan winnen.
Tegenwoordig schrijven oud-sporters vaak op hoe ze hun sportende leven beleefd hebben. Wat ze allemaal gedaan en gelaten hebben om op het hoogste podium te komen. Bijvoorbeeld tennisser André Agassi die vertelt dat hij tennissen echt verschrikkelijk vond. Of zwemmer Michael Phelps die zichzelf als doel stelde om 8 gouden medailles te halen tijdens de Olympische Spelen van Beijing.
Sommige mensen hebben niet alleen een sport verhaal, maar zijn ook nog ernstig ziek geweest. Bijvoorbeeld wielrenner Lance Amstrong of zwemmer Maarten van der Weijden.
Ik vind het bijzonder om te lezen wat die mensen er voor over hebben om topsport te doen. Om 1 keer als nummer 1 op het podium van de Olympische Spelen te staan. Wat lijkt het me leuk om eens live de sfeer te proeven bij de Olympische Spelen. In het Olympische Station bij de openingsceremonie ofzo. Maar ook dit jaar gaat dat niet lukken. Ik heb mijn hoop gezet op de Olympische Spelen in Nederland in 2028.
Spannende boeken zijn absoluut aan mij besteed. Is het een beetje vlot geschreven, een niet al te ingewikkeld plot of personages, dan blijf ik lezen totdat het verhaal uit is.
Dat kan heel vervelend zijn voor mijn huisgenoten, die worden compleet genegeerd. Ze krijgen geen eten of thee van mij en ik heb zeker geen aandacht voor hun persoonlijke overpeinzingen en beslommeringen. Voor mezelf is het ook wel vervelend, als ik dan tot 3 uur in de nacht doorlees en de wekker wel de volgende ochtend om 6 uur weer gaat.
Ik heb gelukkig niet de neiging om achterin te kijken hoe het afloopt. Dat zie ik wel als ik daar ben. Vaak ga ik richting de ontknoping van een boek wel sneller lezen, sla ik alineas over, lees halve zinnen. Wat overigens niet altijd handig is, want ik mis wel eens wat van het verhaal.
Spannende boeken zijn ook aan mij besteed, omdat ik vrij snel weer vergeet waar het verhaal over ging. Hoe het afliep en wie de dader was. Niet dat ik een geheugen heb als een zeef, maar blijkbaar zijn er 2 soorten lezers: degenen die het verhaal tot in detail onthouden, kunnen navertellen en alle verhalen dus ook maar 1 keer lezen. En mensen zoals ik, die makkelijk een jaar later hetzelfde boek weer lezen en weer net zo verdiept zijn in het verhaal en het weer opnieuw beleven.
De maand juni is uitgeroepen tot de maand van het spannende boek. Bij aankoop van een spannend boek, krijg je een spannend boekje kado. En er is een verkiezing voor het beste Nederlandse spannende boek.
Een extra gratis boekje kan ik nooit weerstaan, dus komende maand zal ik weer eens een boekhandel in duiken. Maar grote kans dat je me in de trein het spannende boekgeschenkje van een van de afgelopen jaren ziet lezen.
